Volop historie in Zuid-Korea

Mijn laatste dagen in China waren behoorlijk hectisch. In het laatste weekend moest ik mij door een heleboel colleges worstelen, evenals de eindopdrachten uitleggen, beoordelen en reviewen. Een tijdelijke beoordeling, weliswaar. De meeste opdrachten waren op zondag nog niet klaar, dus kon ik hen alleen aanmoedigen om het sneller of beter te doen, of dat ze in ieder geval op de goede weg waren. De eindopdrachten kreeg ik pas een week later toen ik in Zuid-Korea was.

Zuid-Korea

Laten we het nu eens hebben over Zuid-Korea. Vroeg in de ochtend vloog ik van Zhengzhou naar Beijing. Dat was nogal vreemd, want normaal gesproken neemt iedereen eerst een trein naar Beijing, wat slechts 2,5 uur reizen is, en daarna een taxi naar het vliegveld. Tegen de tijd dat ik op het vliegveld van Zhengzhou zou zijn en vervolgens zou vliegen, zou ik allang in Beijing zijn. Maar goed, er was wel een voordeel. Gelukkig hoefde ik niet tweemaal in te checken en door de beveiliging, hooguit alleen in Beijing bij de douane. De vlucht naar Korea was vrij kort, slechts twee uur vliegen. Eenmaal in Seoul belandde ik in een wereld van verschil. Korea is een schonere versie van China, en het scheelt dat je niet bij elke metro, bus, treinstation en vliegveld door de beveiliging hoeft.

Seoul

Seoul is een bruisende stad waar het leven heel snel gaat en alles er net iets schoner en flitsender uitziet dan in andere steden. Een stad waar van alles te beleven is. Ik had ook het idee dat deze stad een duidelijk internationaal karakter heeft, met internationale merken en veel buitenlanders. En toch heeft Seoul ook iets eigens, met typische grappige busjes, lokale keuken en heel vriendelijke mensen. Koreanen zijn bereid om te communiceren in hun beste Engels, wat weliswaar basic is, maar met vertaalsoftware kom je een heel eind. Seoul heeft ook veel bezienswaardigheden, zoals historische plekken, paleizen, musea en tempels. Ook de uitbundige architectuur in het centrum met extravagante ontwerpen en natuurlijk het bezoek aan de beroemde wijk Gangnam, bekend van het liedje “Gangnam Style.”

Gedemilitariseerde Zone (DMZ)

Wat mij het meest heeft getroffen in het noorden van Zuid-Korea was de trip naar de Gedemilitariseerde zone, oftewel de DMZ. Officieel is dit land nog steeds in oorlog met Noord-Korea. Na de wapenstilstand is er nooit officieel vrede gesloten tussen deze twee landen. Het was behoorlijk intimiderend om ‘s ochtends vroeg opgehaald te worden in een bus naar de DMZ. We werden overspoeld met informatie en veiligheidsinstructies. Paspoorten moesten we inleveren omdat we immers een militair gebied betraden. Het werd serieus toen we de DMZ naderden en roadblocks, afrasteringen, hekken en prikkeldraad langs de rivier zagen. Bij een checkpoint kwamen soldaten met wapens de bus in om de mensen te controleren. We reden naar de observatory – de weg ernaartoe lag aan beide kanten bezaaid met landmijnen – waar we Noord-Korea aan de andere kant van de rivier zagen liggen. Ik zag wachtposten en een verlaten stad aan de overkant. Ik zag weinig beweging, maar ik denk dat ze ons allang gezien hadden. We mochten ook in een van de tunnels lopen die de Noord-Koreanen in de jaren ’70 hadden gegraven. Wat me opviel is dat zowel iemand uit Noord-Korea die was gevlucht als Zuid-Koreanen allemaal voor hereniging zijn.

Andong & Hahoe Folk Village

Na het bruisende Seoul nam ik de hogesnelheidstrein naar Andong. Het is eigenlijk een stad, maar het is zo uitgestrekt dat ik het gevoel had dat ik in een dorp was beland. Geen enkele toerist was hier te zien, wat een voordeel was om het echte leven van de Koreanen op het platteland te ervaren. Andong heeft niet zo heel veel spannende dingen, afgezien van een oude wijk die is gerenoveerd tot een kunstwijk. Het meest interessante ligt buiten Andong. Hahoe folk village is een belangrijk dorp op cultureel-historisch gebied, waar je kunt zien hoe een Koreaans dorp eruitzag na de oprichting in 600 na Christus, dat nooit is beschadigd of verdwenen. Nu zijn er in heel Korea meerdere dorpen die zo bewaard zijn gebleven, maar het verhaal erachter is erg waardevol. De maskercultuur is in Andong en omgeving erg sterk, met al eeuwenlang het Maskerfestival. Dans, show en spektakel van diverse verhalen en mythen worden opgevoerd door mensen in oude klederdracht en maskers.

Yeongju

Vanuit Andong nam ik een boemeltreintje naar Yeongju. Het is niet veel groter dan Andong, maar qua historische waarde en bezienswaardigheden is er veel meer te zien. Yeongju was de oude hoofdstad van het Silla-koninkrijk, een van de drie koninkrijken waaruit het huidige Korea is ontstaan. Silla was het grootste en meest invloedrijke koninkrijk. Ik was er maar een paar dagen, maar ik kwam ogen en oren tekort. Paleizen, tempels, pagodes en musea kon je allemaal bezoeken. Wat het meest opviel, waren de 100 grafheuvels die overal in de stad te zien zijn, met enorme grasbulten van ruim 40 tot 80 meter hoog. Je ziet ze overal, soms hebben ze een stuk stad gebouwd rondom een grafheuvel en er een plantsoen van gemaakt. Overigens zijn (bijna) alle musea en bezienswaardigheden in Korea gratis te bezoeken, wat behoorlijk scheelt.

Busan

Vanuit Yeongju was het nog maar een half uur met de HSL naar Busan. Busan is de op een na grootste stad van Zuid-Korea, een echte metropool die volop in aanbouw is voor de World Expo in 2030. Busan voelt anders aan dan Seoul, het is heuvelachtiger en minder flitsend, een echte havenstad. Hier zijn ook genoeg bezienswaardigheden. Op de eerste dag, toen ik aankwam, had ik slechts een paar uur voordat alles sloot, dus ging ik naar de Busan Tower, een mooi uitkijkpunt over de hele stad. De leukste plekken zijn Gamcheon en Huinyeoul cultural villages, oude wijken die zijn gerenoveerd tot kleurrijke plekken waar van alles te doen is, zoals boetiekjes, restaurantjes en mini-exposities. Je kunt er gemakkelijk verdwalen in een wirwar van straatjes en trapjes op en af. Ook de UN War Memorial maakte veel indruk op me. Waar je bij de DMZ de dreiging echt voelde, krijg je hier meer context. Als je dan ook het nabijgelegen UN War Cemetery oploopt, waar ook 122 Nederlandse gesneuvelde militairen begraven liggen, word je er toch stil van. Wat me minder beviel, was hoe alles verspreid ligt in Busan. Seoul heeft het voordeel dat alle bus- en metrolijnen kriskras door elkaar lopen in een centrum dat redelijk dicht bij elkaar ligt. Busan heeft het nadeel dat het langs de kustlijn is gebouwd en vrij uitgestrekt is. Dus het kan makkelijk zijn dat je moet overstappen of een uur in de bus zit om überhaupt een museum of andere plek te bezoeken.

Wat me ook opvalt, is dat Koreanen heel toegankelijk en gastvrij zijn. Ze zijn misschien niet zo goed in Engels, maar ze willen altijd helpen. En als ze wel goed Engels spreken, zijn ze heel open over hun visie op de wereld en de situatie van hun land en de relatie met Noord-Korea. Het is een land dat heel gemakkelijk te bereizen is met behulp van Google Maps (waar alle trein- en buslijnen op staan) en de Tmoney card, die je in al het openbaar vervoer kunt gebruiken. Het is een land met het niveau van een West-Europese economie. De treinen zijn punctueel en rijden op tijd. Het is een land dat qua afstand niet veel groter is dan Nederland, met ongeveer 350 kilometer. De meeste borden zijn in vier talen (Koreaans, Engels, Chinees en Japans). Grappig genoeg was op sommige plekken alleen Koreaans en Chinees te lezen, en laat ik nu net een paar Chinese tekens kennen, zoals uitgang en ingang. Dan is Chinees toch nog ergens goed voor.

Als je dit leuk vind check dan ook:

De kop is eraf… de start in China

Religieus Myanmar blog & foto’s

Zhengzhou (郑州) awesome laidbackness

Een reis door de gigantische mix van Sri Lanka

Nepal – het dak van de wereld

Dubai – arabische extravagantie