Met enige weemoed kijk ik terug op mijn Myanmar periode. Schrijvend vanuit een hotel kamer uitkijkend op de skyline van Bangkok. Een mooi land met zijn inwoners en een unieke cultuur. Ik laat de politiek situatie maar voor even in het midden. Omdat het problemen op kan leveren als ik ooit het land weer in wil. Er zijn voor en tegens om naar dit land af te reizen en laat ik me op de positieve manier op dit land focussen.
Yangon / Rangoon
Ja het blijft een probleem om de voormalige hoofdstad van Myanmar (of Birma / Burma) Yangon of Rangoon te noemen. Sommige landen zoals de voormalige kolonisator United Kingdom liever Rangoon blijft noemen. Is de rest van de wereld bekend als Yangon. Alhoewel als je op dit vliegveld aanvliegt op de afkorting RGN oftwel Rangoon. Ook een paar maanden geleden dezelfde verwarring gekend op Ho Chi Minh City wat de afkorting SGN heeft voor Saigon. Zelfde is ook voor de naam van het land… want is het nou Myanmar of Birma (Burma in het Engels)?
Leuke stad dat Yangon
Yangon is de grootste stad van Myanmar en heeft de status als hoofdstad verloren aan Nay Pyi Daw in het midden van het land. Het eerste wat me opviel is dat nog heel veel mannen in de traditionele Longyi rondlopen. Een soort van mannelijke sarong. Die ook in de rest van Zuid Oost Azië vroeger ook gedragen werd maar nu nog alleen nog in Myanmar. Alhoewel het in Yangon de jongeren de laatste 5 jaar toen de grenzen zijn opgesteld voor toerisme ook steeds meer westers kleden.
Het land is trouwens oer-conservatief. Alles is rondom het Boeddhisme georganiseerd. Misschien wel het enige land ter wereld waar het Boeddhisme heel streng gedoctrineerd wordt op de bevolking. Waar zelfs monniken als heiligen worden behandelt. Zo ook in Yangon waar de de twee bekendste pagoda’s staan. De sulu pagoda die tevens de oudste is van het land na horen zo’n 2500 jaar oud. En de bekende – grootste pagoda – de Shwendagon pagoda. Vooral dat laatste is immens om te zien en ook dat er massa’s mensen komen om de Boeddhisten en heiligen te eren en de beelden te wassen die 1 dag in de week voorstellen, de dag dat je geboren bent mag je het beeld wassen en een wens doen. Grappige is dat ik niet hoeft te betalen. Ik lijk namelijk op de mensen in Myanmar. Ik word er niet uitgepikt. Blanken overigens wel die moeten de volle mep betalen.
Daarnaast kent Yangon ook leuke steegjes, wijken, musea maar het leukste vond ik de circular line. Dat is een stoptrein die 3,5 uur rond Yangon rijdt vertrekt van het station van Yangon en in een cirkel rondom Yangon rijdt tot aan het vliegveld en terug. Erg leuk in de trein heb je een microleven van verkopers en reizigers. Ow de meeste mannen en vrouwen kauwen op bladeren met kruiden en gebluste kalk je ziet continu de rode tanden als ze lachen. Trouwens dit is denk ik niet zo heel goed voor je tanden.
Mandalay
Na Yangon ben ik met de bus over de express highway naar Mandalay gegaan. Mandalay is de 2e grote stad van Myanmar. Als je in Yangon het gevoel hebt dat je in India bent. Heb je in Mandalay meer het gevoel dat je in Zuid-Oost Azië bent. De vele scooters, die in Yangon juist verboden zijn, de chaos en de vele gelijkwaardige eettentjes zoals ik in de rest van Zuid Oost Azië gewend ben. Mandalay heeft een behoorlijke grote dichtheid aan tempels. De stad bekend om de 3 oude hoofdsteden: Saigang, Ava en Amarapura met een ontzettend hoeveelheid aan tempels, pagodas en stupas. Mandalay hill is de heuvel dichtbij de stad waar je en mooi overzicht over de stad hebt. Daarnaast is er nog het grootste boek ter wereld: de Kuthodaw Pagoda. Het is niet zoals je zou verwachten maar het ‘boek’ is uitgehakt uit diverse stenen tabletten die om deze pagoda staan. Het heeft wel iets bijzonders om alle oude heilige Boeddhistische teksten op stenen tabletten te zien en door de ‘pagina’s’ te lopen.
Er is zoveel te zien qua religieuze gebedshuizen dat het onmogelijk is om ze allemaal te behandelen. Maar het bezoek aan de tempel king Galon maakt het best bijzonder als je het beeld midden in de tempel ziet die helemaal volgeplakt is met blad goud. Het zou geluk brengen dat je het beeld mag beplakken met gouden blaadjes. Dat Myanmar conservatief is getuigd dat alleen mannen dit beeld mogen beplakken. Als je aan het eind van je tour nog wat energie over hebt kan je naar de U-Bein brug gaan. Het grootste teaken-houten brug ter wereld die het (schier)eiland dat over het water van de Taung Tha Man meer aangelegd is. De meest herkenbare foto’s van Myanmar zijn hier gemaakt. Wanneer de zon gaat zakken en voordat het achter de horizon verdwijnt een herkenbare gloed achterlaat over de brug en de mensen die hier op de brug staan. Ga ook ’s ochtends vroeg een kijkje nemen wanneer de Boeddhistische monniken van de tempel vanaf het eiland over de brug naar het vaste land lopen. Als monniken je trekken is ook het bezoek aan Mahagandayon waard. Het is een school waar boeddhisme en vooral boeddhistische teksten bestudeerd worden. Tegen het middagmaal komen de monniken naar buiten om te gaan eten. In 2 grote rijen en in stilte zie je monniken van verschillende leeftijden zwijgend naar de eetverblijven lopen.
U bein brug Mandalay met ondergaande zon
Bagan / Pagan
Het mag geen verrassing heten dat ik ook Bagan (ook Pagan genoemd) heb bezocht. Het uitgebreide tempel complex is immens. Alleen al in de omgeving Bagan zijn er honderden tempels te zien en te bezoeken. Voordat je Bagan inkomt wordt je geacht om 20 dollar of een gelijkwaardige 20.000 Kyat te betalen. Dit is de entrance fee voor het behoud van de tempels. Echter door de corruptie komt maar een paar procent van dit geld bij de renovatie terecht. De tempels van Bagan zijn overigens van de Unesco lijst afgehaald omdat dit niet volgens Unesco regels wordt gerenoveerd. Wat misschien juist een zegen is omdat er dan veel toeristen wegblijven. Het is toeristisch in dit gebied maar niet overbevolkt toeristisch net als bij Angkor Wat in Cambodja.
Bagan heeft te danken dat er nog duizenden tempels, pagoda’s en stupa’s overeind zijn gebleven dat er eeuwen geleden de bevolking destijds voortijdig de stad had verlaten uit angst voor de Mongoolse invasie. Hierdoor is er weinig schade aan de stad gericht. Met een e-bike – een elektrische scooter – kan je het gebied rondrijden en de tempels bezoeken. Ow ja ik ben er achter gekomen door een lokale gids dat een stupa een gebouw is waar je omheen kan lopen en een pagoda een gebouw is waar je aan 4 zijden naar binnen kan.
Het hoogtepunt van Bagan is de zonsopkomst en de zonsondergang. Al vroeg in de ochtend rond de klok van 5 is het al een drukte op de weg van toeristen die de beste plekjes willen bezoeken waar je mooie foto’s kan maken met de zonsopgang. Omdat er recent veel aardbevingen zijn geweest zijn er veel tempels/stupa’s/pagoda’s niet open. Dus het is vaak even zoeken naar een mooi plekje. Dus neem daar genoeg tijd voor anders mis je net het momentum om foto’s te maken. Vraag aan de lokale bevolking waar je het beste foto’s kan maken. Zij weten het beste waar je naar toe kan. Maar het is inderdaad waard om die foto’s te maken als ook te genieten van het uitzicht.
Kalaw naar Inle Lake (Nyaug Shwe)
Vanuit Bagan ben ik naar Kalaw gereisd Kalaw is 6 uur rijden van Mandalay en ligt op het Shan Plateau. Een plateau van bergen en heuvels rond de 1000 – 1500 meter. Vanuit hier worden er trekkingen georganiseerd. Kalaw an sich is niet zo heel bijzonder en is net als elk ander dorpje of stadje in Myanmar. Wel gericht op toeristen die de trekking willen gaan lopen. Het is trouwens niet zo heel toeristisch. Op het moment dat je de trekking gaat lopen zie je bijna geen andere groepen. Ik ben een andere groep tegen gekomen maar dat was van dezelfde trekking organisatie. Ik koos ervoor om aan te sluiten bij een Canadees, Australiërs, Israeliër en een paar Duitsers. De andere groep waren Spanjaarden en Nederlanders. En dat is nu net waar ik nu niet bij aan wil sluiten. Onze groep was ook diverser en veel leuker om mee om te gaan in plaats in een groep mee te lopen die verdeeld is in twee verschillende nationaliteiten.
Tijdens de trekking krijg je veel van het lokale leven mee. Mooi om te zien hoe de lokale boeren hun oogst verzorgen en oogsten. Het meeste is gericht op kruiden en spices zoals pepers en kurkema. De lokale markten zie je ook meerdere ethnische groepen bij elkaar komen om diverse producten te verkopen. De overnachtingen zijn op het plateau best koud. Maar ik was er goed op voorbereid. De eerste nacht sliepen we in een home stay bij een lokale familie in een klein dorpje die je teruggooit in de tijd. Ouderwets wassen bij de put, genieten met de zonsondergang en vergapen aan een mooie sterrenhemel. De tweede overnachting was in een klooster. Waar een aantal monniken waren die voor ons het eten zouden verzorgen. Het blijft mooi om de eeuwige glimlach te zien bij deze mensen.
De laatste dag was best pittig. Omdat we ver moesten lopen in de brandende zon. Maar ook omdat we een late lunch kregen aan het Inle meer. Dus terwijl iedereen honger had kregen we pas om half 3 onze lunch. Maar de laatste dag was ook een mooie afsluiting. We kwamen ten zuiden van het meer aan en aten in een klein dorpje en in een longtail boat gingen we het meer over. Het bizarre is omdat je niet weet waar het meer begint of eindigt. Eenmaal in het plaatsje Nyaug Shwe aangekomen heb je het gevoel dat je in een soort Venetië bent aanbeland. Het was duidelijk dat ik niet kon wachten om te slapen. Want ik was behoorlijk gesloopt van het vele wandelen.
Nyaug Shwe
In Nyaug Shwe is er niet veel te beleven alleen dat er veel toeristen zijn met veel winkeltjes en eettentjes. Het meer is de grootste attractie. Omdat ik al het meer over was gestoken en genoeg mooie dingen gezien heb onderweg. Ben ik alleen nog met zonsondergang geweest waar ik de lokale vissers nog heb gezien die op een authentieke manier aan het vissen waren op 1 been. Op anderhalf uur rijden van Nyaug Shwe is het tempel complex van Kakku. Kakku is bekend om zijn 1500 tempels en pagodas. Samen met een Belgische schone zijn we daar naar toe geweest. Bijzonder om te zien en vooral om te horen dat de diverse pagoda’s over heel het complex te aanschouwen. Het lichte geklingel van de belletjes bovenop de tempeltjes maakt de plaats heel dromerig.
Omdat ik een fout maakte wat betreft de AM en PM tijd… daar zal ik echt altijd moeilijkheden mee hebben. Maakte ik de vergissing om ‘s nachts naar Yangon te rijden. Dus ik had nog een volle dag in Nyaug Shwe. Misschien ook goed omdat ik toe was aan wat rust en Myanmar in de laatste dagen in mijn hoofd af te laten spelen. Een mooi land een mix van culturen en een land wat nog niet ontdekt is door het massa toerisme.
Als je dit leuk vind lees dan ook dit:
Dubai, Arabische extravagantie
Nepal, het dak van de wereld blog
De diversiteit van Vietnam blog
Check hier voor de foto’s
No Comments