Het is zo’n contrast. Voordat ik naar Myanmar vertrek heb ik intrek genomen in de Thaise hoofdstad Bangkok. Vandaag aangekomen in terwijl ik vanochtend nog in Laos was. En het contrast kan niet groter zijn. De chaos en de drukte van Bangkok tegenover het rustige ‘laid back’ gevoel van de Laotianen. Zo kan je in een notendop Laos wel omschrijven: erg rustig en stil. Toen ik vanuit Hanoi (Vietnam) naar Luang Prabang vloog en landde had ik al een vreemd gevoel van: hier klopt iets niet. En dat klopt. Er zijn bijna geen mensen op straat en er wordt niet getoeterd. Alles gaat in een veel kalmer tempo aan toe. Nu eenmaal in Bangkok is het weer even wennen dat er heel veel mensen in een stad kunnen wonen met de chaotiek erom heen.
Noord en Midden Laos
Luang Prabang.
Ik landde in Luang Prabang een historische stad van weleer. Bekend staan enkele tempels, de waterval en de heilige plaats boven op de heuvel. Aangenaam stadje met leuke bezienswaardigheden. Aan de Mekong gelegen, de Mekong die als een rode draad door mijn reis zou lopen. Luang Prabang is net als elke andere stad in Laos een klein stadje van 50.000 inwoners. En het heeft een dorps gevoel. Echte druktes kom je bijna niet tegen. Zelfs de aantallen toeristen zijn minder. Overigens ik ben wel ontzettend veel Fransen tegen gekomen.
Luang Namtha
Alleen in de steden blijven zie je niet veel van de omgeving. En laat Laos nu net heel veel mooie natuur hebben. Vooral de rit van Luang Prabang naar Luang Namtha is naast dat het een rit was waar je door elkaar geschud werd ook een mooie rit door de vele bergpassen die de bus nam met ontzettend mooi uitzicht. Ik kan me herinneren dat we zo hoog waren dat alleen de berg toppen boven de wolken uitstaken.
Leuk groep
Luang Namtha is een klein dorpje met een aantal inwoners. Het is vooral bekend om de vele trekkings die je daar kan doen in het dichtbij zijnde nationaal park. Ik had besloten om een trekking te doen van 2 dagen en 1 nacht in een klein dorpje van de etnische groepen. De trekkings gaat dwars door de jungle naar een rivier waar de dorpjes gelegen zijn ver van de bewoonde wereld. Hoe meer mensen op de trekking meegaan hoe goedkoper. In de bus hadden we al mensen verzameld om een trekking te doen. De reisbureautjes bieden ook trekkings aan waar al mensen zich hebben ingeschreven, dankzij de krijtborden die voor op de stoep staan. Uiteindelijk hadden we een groep van 8 man een leuke groep: 1 Zwitser, 3 Fransen, 2 Russen, 1 Koreaan en ik. Met dit bonte gezelschap liepen we door de jungle en waar we ook een lunch kregen bereid door de gidsen die dan alles uit de jungle halen zoals bamboe waar ze soep in koken op eigen aangemaakt vuur.
De trekking en homestay
Het verblijf in het dorpje was erg leuk om te doen en je komt dan in contact met de lokale mensen. We sliepen in een van de paalhuizen van een familie. Waar men eet is ook gelijk de slaap ruimte. Een bijzondere ervaring. Maar ook erg bijzonder om met ze in contact te komen. Ze stellen zich zo vriendelijk op. Het is net alsof je 100 jaar terug gegooid wordt in de tijd. Mensen gaan vroeg naar bed met het vallen van de avond of zitten nog rondom het kampvuur. En staan met de eerste ochtendgloren weer op. Na deze avond zijn we de volgende dag terug gelopen naar Luang Namtha.
Ik heb ook nog een lokale bruiloft mogen meemaken bij de guesthouse waar ik introk. De eigenaar nodigde mijn uit voor de bruiloft. Als Laotianen goed kunnen doen is bier drinken of sterke drank drinken en feesten. Wat er tijdens zo’n feest wordt gedronken niet normaal. In 1 uur tijd heb ik 3 hele liters bier op. Dat is best veel, zelfs met carnaval drink ik nooit zoveel. De oudere mensen (zelfs opa en oma) en de jongere mensen, iedereen was zat.
Check de foto’s van Luang Namtha
Phonsavan
Vanuit Luang Namtha ben ik met de bus terug gegaan naar Luang Prabang voor 1 nacht en daarna met de bus naar Phonsavan gegaan. Het is duidelijk dat het verkeer ook heel erg traag gaat. Zijn het niet de wegen dan is het vervoer an sich en misschien ook op de Laos manier… doe maar rustig aan. Dus ik moest minimaal 1 overnachting doen anders had ik een beroerde nachtbus. Daar zat ik (nog) niet op te wachten.
In Phonsavan heb ik een van de beste gasthuizen gehad gerund door een belg. Met goede bedden, goede prijs maar met een gastvrijheid om U tegen te zeggen. Phonsavan staat bekend om zijn Plain of Jars: Vlakte der Kruiken. In dit heuvelachtige gebied zijn ontzettend veel stenen kruiken gevonden van 1 tot 5 meter hoog en 2 meter in diameter. Allemaal willekeurig neer gezet of gelegd. De gidsen als de archeologen kunnen nog niks vertellen over deze kruiken. Zo mysterieus is het en de kruiken zijn op zijn minst 2000 jaar oud. Best bijzonder om te zien.
Heel veel rijden
Ook bijzonder was de memorabele scooter trip naar het dichts bijzijnde dorp 50 km verder. 1 dag een scooter gehuurd om de watervallen en dergelijke te bekijken. Ik had een passagier mee dit keer, een Engelsman, die niet zelf durfde te rijden. De eerste 20 km reden we best lekker totdat we een bord zagen om een grote te bezoeken. De trip ging van de weg af op een rotsige zandweg omhoog en omlaag. Ik had nogal moeite om mijn snelheid te vinden om omhoog te gaan. De motor sloeg iedere keer af. Eenmaal bij de ingang kregen we zelf de sleutel mee om de ingang van de grot open te maken. Best vermakelijk zeg ik het zelf. En met een eigen zak lantaarn moest je de grot gaan verkennen. Want de stroom lag eraf. Bij de grot was ook een dorpje van etnische groepen. Ze zijn daar geen toeristen gewend maar hun reactie is heel puur. Ze schrikken en dan lachen ze naar je. Maar zijn ook erg verlegen.
Lekke band!
Vanaf de grot zijn we weer de hoofdweg op gegaan na een korte stop om geluncht te hebben reden we naar een waterval. Deze weg was heel erg slecht, rotsen, zand maar vooral heel steil naar beneden. We vroegen ons echt af of we wel naar boven zouden komen. Na het bezoek aan de waterval gingen we omhoog. Uiteraard sloeg de motor een paar keer af en de Engelsman heeft er paar keer vanaf moeten springen. Maar uiteindelijk kreeg ik het ritme te pakken en kwamen we boven. Doorgereden naar het dorp om wat koffie te drinken en de lokale markt af te lopen. En terug te rijden. En 15 km buiten Phonsavan net voordat het donker werd sloeg het noodlot toe. Mijn scooter kreeg een lekke band in de middle of nowhere. Gelukkig stonden we bij een boerderij / huis waar mensen ons een bepaalde richting op wezen. Na 20 minuten de scooter voor te duwen en diverse aanwijzingen later kon ik toch mijn achterband fixen. In het donker reed ik terug. Ik was zo kapot dat ik als een blok in slaap viel.
Vientiane.
De hoofdstad van Laos licht aan de Mekong rivier aan de overkant van deze rivier kan je Thailand zien liggen. Vientiane is zelf als hoofdstad een groot dorp. In de spits kan het wel wat druk zijn maar het voelt nog steeds heel rustig aan. Mag ook wel want de hoofdstad bestaat maar uit 250.000 inwoners. Niet groter dan Eindhoven. En dat in een land van 6 miljoen inwoners, het land dat ongeveer net zo groot is als New Zealand (dat maar 4 miljoen inwoners kent) dus je begrijpt dat het dun bevolkt is.
Cope instituut UXO
In Vientiane is het vooral wat bezienswaardigheden bezoeken zoals tempels en toeristische attracties (zoals de Laos versie van Arc Du Triomphe). Maar toch bijzonder vond ik het COPE een instituut die protheses verzorgt voor mensen die een arm of been missen. Laos is namelijk het meest gebombardeerde land ter wereld. Zoals je misschien in mijn reisverslag heb kunnen lezen in Vietnam is Laos onbedoeld ook slachtoffer geworden van de Vietnam oorlog. 30 procent van de bommen die gedropt zijn nooit afgegaan. Dit om de Vietnamese troepen die in Laos (en Cambodja) schuil hielden onder vuur te nemen. Zelfs vandaag de dag vallen er nog slachtoffers om dat 1 procent van land pas is vrij gemaakt. Deze geheime oorlog is pas een paar jaar geleden pas erkend door de verenigde staten. En de VS helpt de afgelopen jaren Laos nu met het schoonmaken van blindgangers.
Overigens Laos is net als Vietnam en China een communistische staat. Omdat Noord Vietnam de oorlog gewonnen had kreeg het communisme ook meer de overhand in Laos. Er heeft ook een kleine burger oorlog voorgedaan waarbij diverse groepen met elkaar probeerde te bevechten.
Thakhek
Misschien niet zo heel indrukwekkend als in Ha Giang, Noord Vietnam, maar als je in Laos bent kan je namelijk 2 motorbike loops doen. Die van Thakhek of Pakse. Ik had een keuze gemaakt na veel tips dat de Thakhek loop een aanrader is ipv die van Pakse. De Motorbike loop was inderdaad leuk om te doen en veel verschillende landschappen als mensen leren kennen. Echter voelde ik me toch zo verbolgen van die tour in Vietnam dat het toch wat tegenviel. Maar begrijp me niet verkeerd als ik die lus nooit gereden had was deze motorbike lus super leuk om te doen.
Rijden met de motorbike
Diverse landschappen zoals het karstgeberge (niet zo indrukwekkend als noord vietnam), rivieren, grotten en watervallen lopen door het nationaal park. Het was een trip van 3 dagen en 2 nachten. Mijn eerste nacht was in Thalang. Een erg leuk dorpje in een vreemde omgeving. Wat eerst een bosrijke omgeving was staan nu heel veel plekken onderwater door de een dam (gebouwd door de Chinezen) die wat verder op staat. Dus je hebt heel veel plekken met water waar eerst bomen groeiden. De stronken van die bomen zie je nu nog dus je krijgt kilometers lang een bizar landschap met water en heel veel stronken / palen die uit het water steken.
De tweede nacht was in Konglor. En dat was toch wel het hoogtepunt van deze trip. Het hotel waar ik verbleef is heel afgelegen tegen een bergwand en rivier aan. Heel rustig een heel relax. Ik wou dit ik daar nooit weg kon. Konglor staat bekend om zijn grot – de konglor cave. Deze grot mag zich best meten met de grote grotten in Phong Nha vietnam. Je gaat in deze grot met een boot, je denkt dat je na 30 minuten weer uit bent. De trip heen en terug (inclusief nog een paar keer uit de boot om mooie rotsformaties te bekijken) duurt 2 uur in een immense grot met water versnellingen en vleermuizen. Je moet het zelf gezien hebben omschrijven is namelijk niet te doen.
4000 islands
Toen ik aan kwam in Thakhek vanuit de motorbike loop had ik die avond nog een nachtbus geboekt naar de 4000 eilanden. Nou dit is een memorabele trip. Dit was geen normale slaapbus. Maar een lokale bus die 12 uur doorrijdt. Super slecht geslapen kan ik je vertellen op slechte stoelen tijdens een hobbelige rit. Nog voordat het licht werd moesten we uitstappen en moesten we nog 2 uur wachten voordat een boot ons naar Don Det zou brengen een van de eilanden van de 4000 eilanden. Toch gaf het iets rustgevends ’s ochtends vroeg zie je de vissers hun vangst doen. Dit rustige is door heel het gebied doorweven. De boottrip naar Don Det was zeer rustgevend zo rustig dat sommige sliepen op de boot. De trip duurde 1,5 uur. Eenmaal in Don Det aangekomen was het nog 15 minuten naar mijn guesthouse. De 4000 eilanden is een uniek gebied waar de Mekong veel breder wordt en het water om bepaalde rotsformaties heen gaat. Waardoor er watervallen en eilanden ontstaan. De 4000 islands ligt pal aan de grens met Cambodja. Waar je ook kijkt Cambodja is overal om je heen.
Relaxen
Vanaf deze tijd op het eiland was het alleen maar relaxen. Ik heb nu onafgebroken ruim 2 maanden gereisd en veel dingen gedaan. En een paar dagen niks doen is ook eens goed. Don Det aan de zuid kant is erg rustig vergeleken met de noord kant waar alle feest cafe’s en hostels zitten. De zuidkant is verbonden met een oude Franse brug die een ander eiland verbind: Don Khon. Eigenlijk speelde heel mijn tijd af op Don Khon. Je kan er goed eten maar ook leuke dingen bezichtigen zoals een aantal watervallen met een klein strandje waar je kan zwemmen.
Ik werd ook een paar keer uitgenodigd door de restaurant eigenaar met een verjaardag en een paar dagen later een lokaal feest. En zoals ik al zei als ze kunnen drinken dan drinken ze ontzettend veel. Maar het is wel bijzonder om deze mensen te zien. Die warmhartig zijn en je uitnodigen voor feest wat alleen bestemd is voor locals. Overigens als je dit gebied nog wil bezoeken doe het dan nog een dezer jaren. De Chinezen hebben veel grond opgekocht en zijn van plan om heel het unieke natuur gebied op de schop te gooien. Door de eilanden met een weg te verbinden en resorts en dorpen te bouwen. De lokale mensen die generaties daar leven worden gevraagd (lees: gedwongen) om hun huizen te verlaten en een ander onderkomen te zoeken.
Pakse
De 3e grote stad van Laos is Pakse. Mijn trip eindigde hier voordat ik mijn vliegtuig naar Thailand nam. Pakse als stad heeft een aantal bijzondere dingen zoals een mooi uitzichtpunt met een immens Boeddha beeld. En ik had het geluk om een Full Moon festival bij te wonen in Wat Phou een van de belangrijkste tempels al daar. Waar mensen feest vieren, eten en drinken maar ook bidden. Daarnaast ligt Pakse vlakbij het Bolaven plateau. En op de allerlaatste dag ging ik hier naar toe met een scooter. Over zanderige wegen kwam ik bij de grootste waterval aan De Tad Fane waterval. 120 meter valt het water naar beneden in een enorm gat. Uitgesleten door miljoenen jaren van erosie.
Laos werpt je terug in de tijd, maar is toch een land dat worstelt richting de vooruitgang. Toch is het fijn om in dit land te zijn al is het maar dat de mensen zo rustig en vriendelijk zijn. Waar men het begrip tijd helemaal niet of nauwelijks kent. Gecombineerd met een interessante cultuur in een communistisch systeem en immense historie van bommen maar ook van oude beschavingen. Het is een ideale mix. Als je iets anders zoekt dan de tempels van Cambodja, de stranden van Thailand en de Bergen van Vietnam. Ga alleen al voor de cultuur naar Laos.
Meer informatie over Laos check hier
Als je dit leuk vind check dan ook:
Religieus Myanmar blog & foto’s
Zhengzhou (郑州) awesome laidbackness
Een reis door de gigantische mix van Sri Lanka
Dubai – arabische extravagantie
Foto’s
No Comments