Waarom slechthorend zijn geen issue is.
Het is eind 2014 dat ik mijn baan op had gezegd als Art Director in de reclame en besloot een reis rond de wereld te maken. Nu, bijna 1,5 jaar verder, zit ik op het moment van schrijven 6 weken in China om het komende semester als docent bezig te zijn in art, design & advertising op MIADA (Modern International Arts & Design Academy) dat is een onderdeel van CTBU (Chongqing Technology and Business University). Na bijna 1,5 jaar is het tijd om even de balans op te maken en waar ik op dit moment sta in het leven.
Slechthorendheid isn’t an issue
Door mijn slechthorendheid, links ben ik slechthorend 65 dB gehoorverlies, en rechts ben ik doof. Ik heb in de loop van de jaren mijn visuele capaciteiten ontwikkeld en vergroot waardoor ik van jongs af aan een creatief vak aan het beoefenen ben. Waar ik vroeger tekende met pen en papier ging ik algauw naar het grafisch lyceum in Eindhoven om een versnelde opleiding te doen grafisch vormgeven. Wat ik van huis uit mee heb gekregen is dat ik altijd vanuit de mogelijkheden moest denken. Niet van wat ik niet kon maar juist wat ik wel kon en een flinke dosis gezonde ‘nooit opgeven altijd doorzetten’ gevoel toen ik bij mijn ouders regelmatig van vroeg tot laat op de kwekerij moest werken. Nadat ik af was gestudeerd op het grafisch lyceum heb ik de kunstacademie gedaan in Rotterdam (De Willem de Kooning Academie) waar ik voor de vakrichting advertising koos. Advertising, ik zeg liever creatief concept denken, zal ik sindsdien mijn hele leven doen. Verantwoordelijk zijn (innovatieve) reclame concepten off en online, radio TV, print, outdoor, interieur. Je kan het zo gek niet bedenken overal waar je over na kan denken wat reclame gerelateerd is kan ik over na denken en deels ook in de executie uitvoeren.
Kijk naar wat je kán en niet naar wat je niet kan.
Met vallen en opstaan, waar zeker mijn onervarenheid een rol in heeft gespeeld, ben ik mijn eigen richting blijven volgen en ben ik van werkgever naar werkgever gehopt. Het belangrijkste was dat mijn (toekomstige) werkgevers mijn portfolio belangrijk vonden. Het werk wat ik maakte moet voor zich spreken. Daarna tijdens de gesprekken dat ik een ‘totaalpakket’ ben. Ik ben dus ‘Budi’ die toevallig ook slechthorend is. Meestal wat gefronste wenkbrauwen maar als een echte reclameman die ik was en nog steeds ben probeer ik mezelf te verkopen. Zoals ik al zei het is, zeker in het begin, niet zo makkelijk geweest om me zo zelfverzekerd te maken zoals ik nu ben. Wat ik graag mee wil geven is dat je nooit op moet geven en probeer in de begin jaren (ook tijdens je studie) zoveel mogelijk werkervaring op moet doen. Die tegelijkertijd ook je levenservaring kan zijn. Van het benutten van je kansen, en soms gedurfd moet zijn en vooral je grenzen aangeven als iets niet naar je zin is maar ook duidelijk kijken wat je grenzen zijn op mentaal als ook op fysiek vlak (slechthorendheid). Maar denk vooral in de mogelijkheden. Mijn slechthorendheid kan je kwalificeren als mid-zwaar slechthorend. Maar ik zal dat nooit als excuus gebruiken tenzij ik het oprecht niet verstaan heb. Maar ik presenteer me als een super creatief iemand die het beste voor zijn vak heeft. En er ook alles uit zichzelf zal halen als bij de klant en de werkgever om het beste product af te leveren. Niet alleen als mijn persoon maar ook in het vak zijn er mogelijkheden die je als creatief moet kunnen zien.
Beste keuze van mijn leven
Na mijn periode in Den Bosch, Rotterdam, Waalwijk, Den Bosch besloot ik na toen 8,5 jaar ervaring mijn goed betaalde baan te stoppen als Art Director. Ik startte mijn wereldreis op 4 januari 2015. Een reis die me bracht langs Dubai, Nepal, Cambodja, Thailand, Maleisië, Singapore, Australië, Nieuw Zeeland, Verenigde Staten, Canada, Peru, Bolivia, Chili en Argentinië om vervolgens eind augustus thuis te komen. Ik vond het wel belangrijk om in het buitenland iets te doen wat in mijn vakgebied. Zo heb ik in diverse plekken op de wereld creatieven opgezocht bij diverse reclame- en design bureau’s. Om te praten over reclame. Waar ik me erg interesseerde is hoe op die plek hun visie op reclame is en hoe ze die visie precies invulden en hoe de bedrijfscultuur is. Zo zijn ze in Argentinië heel efficiënt in reclame maken om een concept binnen een paar dagen uit de grond te stampen en in Nieuw Zeeland willen ze liever reclame maken met mensen uit hun eigen land. Om er vervolgens over te bloggen. Bij mijn terugkomst in Nederland. Had ik naast een flinke dosis levens- en reiservaring ook een mooi verhaal om te vertellen bij diverse bureau’s. Elke week had ik een paar gesprekken en na de 3e week kon ik bij een reclamebureau in Waalwijk aan de slag als Art Director.
Reizen, werken en weer reizen
Ik had het erg naar mijn zin daar in Waalwijk. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik had eind 2015 gesolliciteerd om bij MIADA aan de slag te gaan als docent. En zo gebeurde het dat ik een paar maanden later op het vliegtuig zat naar China. Op MIADA geef ik les in art, design en advertising. Mijn favoriete vak laat zich al raden en dat is advertising. Ik heb deze studenten (3e jaars) heel het semester. En daar laat ik ze alle delen van het vak meemaken van posters tot en met reclamecommercials maken. De lessen van mij zijn soms wel eens wat onconventioneel omdat ik de klassen ook anders benader (opnieuw de mogelijkheden onderzoeken). Ik beschouw mijn klas als een creatief team net als op een bureau alleen het niveau en het tempo ligt wat lager. Coachend probeer ik met praktijk gerichte opdrachten het vak bij te brengen. Maar hierdoor is er wel meer ruimte om wat minder dingen geforceerd te doen. Bijvoorbeeld heel klassikaal les geven. Chinezen zijn wat betreft ook niet zo gewend om iets van zichzelf te laten zien. Feedback vanuit de klas is heel minimaal. Door ze meer praktijk en toegepaste opdrachten te geven probeer ik ze meer conceptueel ideeën te genereren. Net als mijn wereldreis als mijn periode hier in China is mijn slechthorendheid nooit een issue geweest. Het gaat altijd om communiceren. Zeker in China waar Engels bij het grote gedeelte van de bevolking abacadabra is. Mijn engels is zeker op het schrijftechnisch vlak niet perfect. Daarvoor hielp mijn vrijwilligerswerk bij SH-Jong ook bij. Als ik een presentatie gaf, zorg ik ervoor dat het zo kort mogelijk was en dat naast dat ik sprak ook alles te lezen was op het scherm. In dit geval deed ik precies hetzelfde maar dan in engelse tekst. Op de universiteit kan ik goed terecht met mijn engels. Het wordt een ander verhaal als buiten de grote stad ga. Dan is veelal aanwijs of opschrijf werk en proberen de woorden Chinees die ik heb geleerd zo goed mogelijk uit te spreken. Maar ik heb me tot nu toe altijd gered.
Waarom?
Ik krijg regelmatig de vraag. Waarom ik dit eigenlijk doe en waarom ik de ballen heb gehad om die keuze te maken. Het motief is niet altijd even duidelijk. Maar ik kan een goede vriend citeren: ‘als iemand niet voldoet en te werken naar zijn capaciteiten zal hij of zij altijd een ontevreden mens zijn’. Wat ik daarmee wil zeggen is. Als je in je veilige omgeving blijft en je ding blijft doen zonder enige uitkijk naar een betere ontwikkeling en de mogelheden verkennen zal je altijd een ontevreden mens blijven. Dat heb ik gedaan om de wereld over te gaan. Puur een ontwikkeling als mij als persoon. Een persoon in ontwikkeling staat boven, ver boven de beperkingen die de persoon heeft. Je moet er alleen wel van bewust zijn maar dusdanig zo omvormen zodat je er van kan profiteren en waardoor je andere capaciteiten ontwikkeld om verder te kunnen. Mijn beperking met mijn slechthorendheid heb ik misschien rond mijn 25e geaccepteerd. Des te eerder je het accepteert en uitgaat van je eigen mogelijkheden is het makkelijker om het oude los te laten.
Doe wat je leuk vind
En waar gaat het avontuur na China naartoe? Ik laat me gewoon alles op me afkomen. Eerst na China nog een paar weekjes reizen in Zuid-Oost Azië. Om vervolgens nog een trip te maken in Scandinavië. Daarna staat alles open. Weer in Nederland aan de slag gaan of in een ander land werken behoort allemaal onder de mogelijkheden. En misschien zit er weer een trip naar China op het programma. Je weet maar nooit. Ik hecht me tegenwoordig weinig aan verwachtingen. Ik blijf gewoon mijn ding doen er komt vast weer iets moois op mijn pad. Doe wat je leuk vind, dan rendeer je het beste! Want werk naar je mogelijkheden.
Just do it!
Het laatste wat ik graag mee wil geven is om meer te doen. In plaats in je gedachte rond te malen met de woorden: als, wat als, hoe, misschien, kan, niet enzovoorts. Doen is voor mij het toverwoord om vanuit je mogelijkheden te gaan. Want heb ik ‘het gedaan’ als ik dacht: tja die wereldreis wat als mij iets overkomt. Soms is het goed om de gedacht uit te schakelen dingen te gaan ‘doen’ om je eigen ontwikkelingen een push te geven. Om je meer te inspireren, vorig jaar had ik een andere blog geschreven over ‘grenzeloos netwerken’. Ik wil hier graag naar verwijzen omdat er veel meer toegepaste tips in staan om meer te gaan ‘doen’
Als je geïnspireerd bent check dan ook:
Reistips voor doven en slechthorenden
No Comments