Hallo Peru!
De dag begint zoveel later, de mensen nemen het leven voor lief. Salsa klinkt er door de straten in diverse barretjes waar de verf van de muren afbladdert. Er klinkt overal Spaans. In de kroegen, hotels, hostels en op straat. Immense natuur wat voornamelijk bestaat uit woestijn en bergen. Een cultuur die al heel lang bestaat wat terug gaat naar de oude beschavingen van de Olmeken en de Inca’s. Het verkeer als net als in Azië chaotiek uitstraalt maar dan zonder brommers. Auto’s die de APK keuring niet halen en je voor je leven moet rennen als je de straat over rent. Ik ben momenteel in Peru.
Lange trip vanuit de Verenigde Staten
Het was een lange dag voordat ik überhaupt in Zuid Amerika gearriveerd was. Super vroeg uit bed gestapt om mijn vliegtuig te kunnen halen op La Guardia Airport. Ik had een transfer met BlueJet airways. Totaal anders dan de vliegmaatschappijen die ik ken. Het is een budgetmaatschappij maar wel met enige service dan de prijsvechters zoals RyanAir en EasyJet. Je hebt zelfs internet op het vliegtuig. Ik weet het niet, maar wat me nog zo op viel is dat die Amerikanen altijd en overal bereikbaar willen zijn om bijvoorbeeld je mail en je Facebook status te checken. Dus ook op het vliegtuig. Mijn transfer was in Miami. Helaas was de tussenstop te kort om daar op het strand te liggen. Na wat enige geharrewar met de schermen aldaar stond ik bij de juiste gate en was het een paar uur wachten. Eenmaal weer op het vliegtuig gestapt was ik best onrustig in mijn hoofd. Wat zal ik daar aantreffen, wat gaat er gebeuren, is het wel veilig genoeg enzovoorts. Maar de vlucht duurde zo lang dat ik langzamerhand wel relaxer werd. Het is ook weer een complete mindset. Tussen Zuid – Oost Azië en Zuid Amerika zitten welgeteld 3,5 maand. Eenmaal geland was het snel door de immigratie en de douane. Door een misverstand heb ik nog 1 uur moeten wachten op het vliegveld omdat er iemand van de hostel mij op zou halen. Gelukkig hadden ze mij op tijd op gemerkt en kon ik door de nachtelijke uren door Lima naar mijn hostel. Waar ik na het inchecken diep in de nacht, rond de klok van half 2 ’s nachtes, eindelijk kon slapen.
Lima
Lima, de hoofdstad van Peru, is een enorme metropool met een diversiteit aan mensen en wijken. De een wat meer florisant dan de ander. Zoals ik ook in de nachtelijke rit had gezien dat er nogal veel mensen staan met zware bepantsering en een typerende AK-47 machine geweer. Voornamelijk in de wat minder frisse wijken. Overigens deze beveiligingsmannetjes kom je overal tegen. Zelfs ook bij het presidentieel paleis wat ik toen met de gids bezocht heb. De wijk waar ik sliep Mariflores is het nieuwe gebouwde district en ook een van de meest veilige stukken van Lima. Het is ook een bruisende wijk met veel uitgaansgelegenheden en tevens het zakelijk hart van Lima. Zoals ik al zei heb ik het onafhankelijkheidsplein bezocht en het hoofdplein met daar aangrenzend het presidentieel paleis met ceremoniële wachters. Maar er zijn genoeg andere dingen te zien zoals diverse gebouwen uit de tijd van de Spaanse overheersing, de kathedraal, verschillende leuke straatjes, cafeetjes en restaurants. Ook heb ik de catacomben van de San Francisco bezocht. Een van de hoogtepunten (of zal ik zeggen dieptepunten, omdat het diep onder de grond is) van de tour door de stad. Daarbij heb ik nog een dans gezien in de lokale klederdracht met daarbij ook nog een optocht. De dag dat ik in Lima was, was het een feestdag ter ere van Sint Pieter (San Pedro) de beschermheer van de vissers. Tevens was het hoofdplein al druk in verband met de Copa America, de Zuid Amerikaanse variant van het Europees Kampioenschap voetbal. Peru moest aantreden in de halve finale tegen Chili. En aangezien Peru en Chili nou niet vrienden zijn verwacht men een hete strijd. De wedstrijd heb ik in een cafe gekeken en de als er iets heel moois is aan voetbalbeleving in Zuid Amerika is het wel de passie. Een kans waarvan je weet dat die er niet in gaat wordt net zo driftig gediscussieerd en geschreeuwd als een brute overtreding. Een interessante halve finale waar helaas Chili aan het langste eind trok.
(Isla) Las Ballestas – Paracas
De volgende dag zou ik naar Paracas gaan. Maar ik had nog wat tijd in Lima om nog een oude tempel te zien in Mariflores. De tempel was nog ouder dan de inca cultuur. Het is een hele hoop stenen maar je kan nog enige puntjes van een oude beschaving zien. Ik had ook eventjes in postzegels gehaald in een postkantoor. Hier kwam alles wat met Zuid Amerikaanse cultuur te maken had samen. Ze zeggen vaak: mañana mañana wat betekend: morgen morgen. Want man man wat heb ik lang moeten wachten voor 4 zegeltjes. Maar het was voornamelijk zo chaotisch waar ik niet wist waar ik moest staan in welke rij. Zelfs de locals klaagden erover met het gebruikelijke temperament. En dan de traagheid hoe ze alles behandelen. Zo inefficient waarvan je handen zelfs jeuken om het over te nemen. Jaja mijn zegeltjes waren én nog vrij prijzig en werden heel langzaam door dame van het postkantoor op geplakt met lijm. Dat had ik net zo goed zelf kunnen doen denk ik dan. Maar goed ik had het wel verwacht het leven is hier gewoon een stuk langzamer en mensen zijn het gewend. In Paracas, 3 uur verderop, had ik een boottocht gedaan naar de Ballestas eilanden (Islas Ballestas) bekend om zijn visrijke wateren waar ontzettend veel gevogelte te zien was als ook zeeleeuwen en pinguins. De eilanden zagen er ruig uit en inderdaad het leek of het bezaaid was met vogels. Maar de meeste indruk wat om mij gemaakt was, was toch El Candelabro een metershoog geoglief uitgehakt uit de flank van het eiland. Niemand weet wie het gemaakt heeft en waar het voor dient. Maar het is wel honderden zoniet duizenden jaren oud.
De woestijn van Huacachina
Van Paracas naar Huacachina vlakbij de grote stad Ica. Huacachina is een oase midden in de woestijn. Je moet weten dat Peru veelal bestaat uit Oerwoud, bergen en woestijn. Het is daar ontzettend droog en er valt bijna geen regen. Al het water moet vanuit de bergen gehaald worden.
In Huacachina is er een uitzondering daar haalt men water uit de oase erom heen is er een dorpje gebouwd. Veelal is er niet zo heel veel te beleven meer dat mensen komen ontspannen. Het hoogtepunt wat ik daar gedaan had was toch de Buggy tour door de woestijn. Zandduinen overal omhoog en omlaag. Je werd door elkaar gebeukt alsof je net de Dakar Rally aan het rijden bent. Paar keer uitgestapt om mooie foto’s te maken en te sandboarden. Je hebt snowboarden? Dit is dus de zand variant. Om blessures te verminderen ging men er niet op staan maar juist liggen op de board. En het gaat verrekte hard kan ik je zeggen. Omdat er niet zo heel veel te beleven viel ben ik na een dag al vertrokken richting Arequipa.
Arequipa
Met de nachtbus van Ica naar Arequipa gereden in gemoedelijke stad Arequipa. De stad zit tegen de Andes gebergte aan. Je komt uit de woestijn en het landschap wordt steeds ruiger tot dat er de bergen (of eigenlijk vulkanen) in de verte boven de rotsen uitsteken. Na het vele reizen was het eventjes tijd voor een paar dagen rust. Ik had met een andere backpacker samen gereisd uit de VS alleen zei werd na een paar uur na aankomst niet goed. Wat waarschijnlijk te maken had met de hoogte. Arequipa zit op 2300 meter hoogte en daar kan je last van hebben. Veel al water drinken om je hydratatie in de gaten te houden maar ook Coca thee. Jaja van de beruchte coca bladeren (waar ze ook cocaïne van maken) die gewoon legaal te verkrijgen zijn in Peru. Sinds ik op diverse plekken ben geweest boven de 1800 meter (dan kan hoogteziekte optreden of op zijn minst misselijkheid of duizeligheid) is mijn lichaam er beter tegen bestand. Ik kan me de eerste dagen in Nepal herinneren verschrikkelijk vond ik dat. Arequipa is een typische Peruaanse stad met de gebruikelijke Spaanse architectuur, smalle straatjes en grote pleinen. Het is een wir war waar je plots op een verborgen plein uitkomt waar je heerlijk koffie kan drinken of uit komt in een van de eerst wijken van Arequipa. Een rustige stad ook waar ik na 1 dag educatieve insteek de 2e dag wat rustiger aan had gedaan en de finale van de Copa America had gekeken met een paar Argentijnen.
Colca Canyon
Van Arequipa ben ik in etappes naar Cusco gegaan maar niet voordat ik een nacht overnacht had in de Colca Canyon. De mooiste Canyon wat betreft natuur en wildlife. Je passeert bergplateaus van meer dan 4910 meter dat is de Patapampa passage. Een immens gezicht maar vooral anders dan ik tot nu toe gezien heb. Het is een berg plateau dus het voelt meer aan als een langzaam stijgende lijn richting het hoogste punt. Het lijkt net of je een heuvel beklimt en nog een heuvel en nog een om vervolgens een langzame afdaling te maken. Zo zijn we verschillende malen diverse bergplateau’s op en af gegaan en vooral als je bovenaan zit en je kijkt dan het dal in naar het volgende bergplateau en als je geluk heb de volgende in de verte geeft dat toch een machtig gevoel. Maar plots houdt het langzame stijgen en dalen op en is de afdaling zowat bijna recht naar beneden. Welkom in de Colca Canyon. Een enorme Canyon die bergen door midden splijt. Van een desolaat en soms besneeuwd landschap met lokale dieren zoals de Lama’s, Vicuñas en Alpacas kom je in een vruchtbaar gebied terecht die al voor de Inca periode bewoond is. In het plaatsje Yanque verbleef ik bij een lokale boerengezin. Ontzettend leuk om locals te ontmoeten en ook een wandeling met ze mee te lopen die bracht langs oude ruïnes, mooie uitzichten, de terrassen tegen de bergwand met als einddoel de thermische baden in de openlucht. Hoe mooi is dat met zonsondergang in een warm bad te zitten door de vulkaan verwarmd met uitzicht op de gouden gloed op de bergen van de Andes. Na de thermische baden zo snel mogelijk terug naar het dorp lopen omdat het donker werd. Tijdens het avondeten ik mijn gebrekkig Spaans (lees slecht) en zij met hun gebrekkig Engels maar met veel gebaren kom je een heel eind een leuke avond gehad.
Cusco en de heilige vallei.
Helaas na 1 dag al afscheid moeten nemen van het boeren gezin en op z’n Zuid Amerikaans net mijn bus gehaald naar Cusco. Ten eerste kwam de taxi te laat maar de taxi was een halve truck mijn tas ging open bloot achterin en ik voorin. Hard rijden natuurlijk en stenen ontwijken op de weg die de dag van te voren naar beneden zijn gevallen. De rit naar Cusco was lang 8 uur in de bus maar veel dingen gezien onderweg zoals bijzondere rotsformaties, alpacas en lama’s, desolate landschappen, besneeuwde bergtoppen en bergpassen (meer dan 4700 meter) en uiteindelijk in Cusco aanbeland. Cusco is een klassieke stad wat ligt in de heilige vallei. Als je de vallei binnenkomt rijden snap je waarom omdat daar nog steeds de eeuwen oude inca muur fier overeind staat. Diverse ruïnes van de oude beschaving zijn overal te zien. Het hart van de stad is vooral de koloniale architectuur maar als je goed op let hebben ze koloniale cultuur bovenop de inca gebouwen gezet of ernaast gebouwd. De inca tempels en gebouwen zijn vooral rondom Cusco te zien. Cusco is een onderdeel van het hart van het oude Incarijk. Het is samen met de heilige vallei tevens ook de meest druk bezochte. Een leuke stad maar voor mij wel een beetje druk. Daarom had ook een dag en een nacht in de heilige vallei doorgebracht in Ollantaytambo. De weg daarna toe een paar keer gestopt in diverse dorpjes en oude tempels. De meest indrukwekkende was toch in Ollantaytambo. Het dorp ligt pal op een kruising van een aantal valleien. Op de bergruggen zijn een aantal tempels gebouwd. De meest bekende is de Inca tempel. De minst bekende is pre-inca ruïnes aan de andere kant van het dorp. Het dorp is een typische klein maar fijn dorpje met hier en daar barretjes, cafe’s waar je uren door kan lopen en verdwalen door een netwerk van (pre?)koloniale straatjes en gebouwen. Een rit met een tuktuk mocht natuurlijk niet ontbreken zeker toen we achterkwamen dat m’n hostel aan de rand van het dorp lag.
Salkantay Trekking – Machu Piccu
De Salkantay trekking is een 5 daagse (en 4 nachten) trekking door het Andes gebergte en de heilige vallei tot aan het bekende tempel complex van Machu Piccu. Aangezien ik in het begin van mijn reis de Annapurna Base Camp trekking had gedaan kon ik dit mooi hiermee met elkaar vergelijken. Wat ik wel weet dat het 1 dag pas echt heel zwaar is. De rest van de dagen als je een redelijke wandelaar bent is dit makkelijk te doen. Wel is het een mooie enerverende tocht wat me bracht langs diverse typische Peruaanse dorpjes, de grote hoogte van de Andes gebergte, de hoge jungle, oude Inca paden en eeuwen oude tempels. De trekking begon op dag 1 zeer vroeg in Cusco. Ik werd opgehaald en vanuit daar met een bus naar Mollepata (Capital del Trekking) gebracht waar we onze trekking startten in Marco Casa. Ik zat in een grote groep, de grootste tot nu toe die ik gehad heb. Maar het was wel een leuke groep. Duitsers, Fransen, Vlamingen, Nederlanders, Brazilianen, Basken, Amerikanen, Engelsen enz. Dag 1 was 4 uur lopen naar Soraypampa op 3900 meter hoogte. De laatste 500 meter waren vrij zwaar. Aan de voet van de Salkantay berg konden we overnachten in tenten. Zeer back to basic maar dat maakt het juist zo leuk. Tijdens de lunch en diner leer je je mede trekkers kennen. We hadden ook nog een optie om een zware tocht in de late middag te doen naar een meer van Humantay genoemd naar de gelijknamige berg van ruim 5900 meter. De tweede dag was de mooiste dag meer het was ook een stuk zwaarder. Afzien op grote hoogte. Onze groep, die tot de Cucaracha groep werd gedoopt, had het vrij zwaar. Zelf ging het tot de 4000 meter goed tot dat ik adem moest happen tot aan de top van de Salkantay pas. De Salkantay is de hoogste berg in de omgeving met zijn 6271 meter en is tevens de heilige berg voor de lokale mensen en moet met respect worden omgegaan. Zoals de gidsen ook zeiken. Ook voor de eerste keer tijdens een optionele loop naar een 2e helder blauw meer een lawine gezien. Gelukkig op afstand. Maar wel fascinerend om te zien. Ik heb de uitwerking gezien wat een lawine met levende wezens kunnen doen in de Annapurna regio. Maar op de pas lag er geen sneeuw maar het was wel koud en winderig. De tocht ging daarna naar beneden naar de Huayracmachay vallei voor de lunch en nog een stevige loop van 3 uur naar Chauvay. Aan het eind van de tweede dag wie de snelle lopers zijn en de minder snelle lopers en de lopers met hoogteziekte verschijnselen. Tevens ook weer kamperen en voor de eerste zeer veel spray gebruiken tegen muggen. De 3e dag was een relax dag blijkbaar een makkelijke wandeling van 3 uur naar Sahuayaco voor een lunch en een bus naar Santa Teresa (1600 meter) waar we heerlijk konden bij konden bijkomen Cocalmayo in de Thermische baden. Je voelde ook gelijk heel erg schoon. Ook hier weer slapen in de tenten maar omdat het een makkelijke hike was hadden we nog tot laat in de avond nog flink vermaakt met een kampvuur muziek, mexicanen, dansen en tja… ook met alcohol. De volgende dag, dag 4, was behoorlijk moeilijk wakker worden haha. Je moet weten elke ochtend is het tussen 4.30 en 6.00 uur opstaan. Er waren voor deze dag een paar opties. De route helemaal lopend doen naar Agens Callentes, een stuk met de bus en een stuk lopend, of een activiteit met de kabelbaan en een stuk lopend. Ik koos er voor met 3 anderen en 1 gids het geheel lopend te doen. Want het heet niet voor niks een trekking. Eerst een stuk langs een zandweg naar het begin van de heilige Machu Piccu national park wat 2,5 uur duurde. Vervolgens langs het spoor door bergen die recht omhoog steken naar Agnes Callentes. Op een gegeven moment kan je de berg Waynu Piccu zien en de eerste glimp van Machu Piccu. De trek was niet zo heel moeilijk en na 5,5 uur lopen in totaal kwamen we aan in Agnes Callentes (1900 meter) het dorpje voor het vertrekpunt naar Machu Piccu. En dan de eindtrip voor de 5e dag stond geheel in het teken van Machu Piccu.
Machu Piccu
Vroeg in de ochtend, 5 uur stonden we al aan de poort, om daarna een flink wandeling omhoog te maken op 2400 meter het heilige tempelcomplex binnen te lopen. Het is ongelofelijk. De meeste complete tempelcomplex die ik gezien heb omgeven door hoge bergen die recht omhoog uitsteken. Een 2 uur durende rondleiding gehad in de oude stad zelf en vervolgens vrije tijd om de Machu Piccu Mountain te beklimmen op 3000 meter. Voor de laatste keer een zware klim omhoog, wat me deed denken aan de alle eerste dag van de Annapurna Trek. De beklimming was het waard want bovenop de berg kon je naar beneden kijken met het zicht op Machu Piccu en de immense Andes gebergte in zijn extremiteit. Ook de Salkantay berg kon je op een afstandje zien. Diezelfde dag zijn we terug gegaan naar Cusco met de trein en met de bus kwamen we laat, moe maar voldaan terug in de koninklijke stad. Ik kom hier nog op terug om een uitgebreid verslag online te zetten.
Als je dit leuk vind check dan ook:
Dubai, Arabische extravagantie
Nepal, het dak van de wereld blog
No Comments